بعد از مدتی امار های اقتصادی مثل ارزش نقدی محصولات کشاورزی جایگزین امارهای اخلاقی شد
چه چیز در اواسط قرن نوزدهم رخ داد که منجر شد به پدیدۀ بی‌سابقه و تاریخی قیمت‌گذاری بر پیشرفت؟ پاسخْ کوتاه، مستقیم و ساده است: ظهور کاپیتالیسم .
یکی از مؤلفه‌های اصلی که کاپیتالیسم را از دیگر گونه‌های سازمان‌دهی اجتماعی و فرهنگی متمایز می‌کند، وجودِ صرفِ بازارها نیست، بلکه سرمایه‌گذاری پولی است، چیزی که باعث میشود مؤلفه‌های اساسی اجتماع و زندگی (من‌جمله منابع طبیعی، اکتشافات تکنولوژیک، آثار هنری، فضاهای شهری، مؤسسات آموزشی، انسان‌ها و ملت‌ها) به دارایی‌هایی درآمدزا تبدیل شوند.
با سرمایه گذاری هایی زیاد در مستغلات شهری و راه اهن سازی و سهام و بانک و اوراق قرضه و . در شمال امریکا تولید کنندگان و بازرگانان محلی قدرت خودشون رو از دست دادن و اینجوری شد که قشری از بازگانان به وجود اومد که دیگه به امارهای اخلاقی اهمیت نمی داد و تنها پول روی پول گزاشتن براش مهم بود.
امریکای جنوبی گفت عقب نمونم شروع کرد به سرمایه گذاری روی برده ها
قضیه تا جایی پیش رفت که نیویورک تایمز مطلب زیر رو نوشت :
یک نوزادِ هشت پوندی ارزشی برابر با ۳۶۲ دلار به ازای هر پوند وزن خود دارد. این است ارزش یک کودک به‌عنوان یک تولیدکنندۀ بالقوۀ ثروت. اگر سال‌های عمر او به عدد معمول برسد، می‌تواند ثروتی بالغ بر ۲۹۰۰ دلار بیشتر از آنچه خرج بزرگ‌کردن او شده، تولید نماید»
یک قرن پیش، ایدۀ پیشرفت، مبتنی بر پول بیشتر در میان مدیران کسب‌وکار که اکثرشان سفیدپوستان مرفه بودند، طنین‌انداز شد. سنجش شکوفایی براساس میانگین صنعتی داو جونز (که در ۱۸۹۶ ابداع شد)، برون‌ده تولیدی یا سرانۀ ثروت به مذاق طبقۀ بالای آمریکا خوش آمد.
دیگه حوصله خلاصه نوشتن ندارم
البته بسیاری از آمریکایی‌های طبقۀ کارگر چندان نسبت‌به رشد شاخص‌های اقتصادی خوش‌بین نبودند. بی‌علاقگی آن‌ها عمدتاً به این دلیل بود که معتقد بودند تجربۀ انسانی قیمت‌ناپذیر» است (این واژۀ دقیقاً زمانی پا گرفت که پیشرفت در چارچوب پول تعریف می‌شد). به‌علاوه، آن‌ها (آگاهانه) اعتقاد داشتند که این ارقامْ ابزاری هستند که میشود از آن‌ها برای توجیه افزایش سهمیۀ تولید، کنترل بیشتر کارگران و کاهش حقوق استفاده کرد. فعالان کارگری ماساچوست که برای روزهای کاری هشت‌ساعته مبارزه می‌کردند، از زبان بسیاری از کارگران آمریکایی سخن می‌گفتند و در همین راستا در سال ۱۸۷۰ بیان کردند که شکوفایی حقیقی و صلاحِ ماندگار کشور را فقط یک طور می‌توان رقم زد، اینکه پول را بر یک کفۀ ترازو و انسان را بر کفۀ دیگر قرار دهیم».
بعدشم گفتن که شاخص اقتصادی امری غیریه و رشد اقتصادی مهمتر از رفاه افراده و اگه قدیما فرد مهم بوده الان باید سیستم در اولویت باشه
پول ,یک ,، ,اقتصادی ,قرن ,اخلاقی ,را بر ,بسیاری از ,سرمایه گذاری ,و در ,امارهای اخلاقی
درباره این سایت